Natte voeten in Camila....

Vanuit een erg nat Andalusië weer even een berichtje.

De Kerstdagen en de jaarwisseling hebben we gezellig doorgebracht. Roald en Beatriz kwamen eerste Kerstdag en zijn een dag of 5 gebleven. De jaarwisseling hebben we met een aantal kennissen doorgebracht en dat was ook geslaagd.

We hebben gemeld, dat we tot december schitterend weer hebben gehad en pas op
1 december de haard hebben aangemaakt. We hebben waarschijnlijk iets te hard geroepen! Op 20 december begon het te regenen en niet zo’n beetje. Met bakken kwam het de lucht uit (360 mm.!) en dat heeft zo’n 6 weken geduurd. Onze oude put (met een inhoud van 25.000 liter) is bijna overgelopen. Na vijf weken waren we het allemaal behoorlijk zat. Je kon je alleen nog met kaplaarzen in de tuin begeven. Onze wegen hier in Camila zijn al weer behoorlijk uitgesleten. Gelukkig hebben we met onze kachels het vocht redelijk buitenshuis gehouden. We hebben nog een paar zwakke plekken in de daken ontdekt maar die zijn inmiddels gerepareerd. We konden dat natuurlijk met die hoeveelheden water wel prima testen.

Onze oude waterton met 300 liter inhoud hebben we als wateropvang in gebruik. Dit vat was (en is nu nog steeds) uiteraard vol, ondanks het feit dat we er al ruim 300 liter water uitgehaald en verzameld hebben in lege waterflessen. In de zomer blijft water hier natuurlijk schaars en de plantjes zijn er dan vast wel weer blij mee.

Roald had een dadelpalm meegenomen uit Murcia met de Kerst. We hebben even moeten wachten voordat we deze konden planten. Wim had een gat van ruim een m3 uitgegraven, maar dat stond vol met water. Inmiddels is het palmpje geplant.

Onze honden houden ook absoluut niet van regen en zijn dan met geen stok naar buiten te krijgen. Dat betekent dan dat ze ook hun energie niet kwijt kunnen en binnen lopen te klieren met elkaar. Alleen onze Joep liet zich niet al te veel gelegen liggen aan de regen. Hij kwam dan ook af en toe kletsnat binnen. Is wel bijzonder voor een kat.

Wim heeft weer een hoop goten moeten graven om het water af te voeren. We zitten hier een beetje in een dal, dus er stroomt behoorlijk wat water van de omringende hoger gelegen delen boven naar ons grondstuk.
Om toch zonder kaplaarzen bij het houthok en generator te kunnen komen, heeft Wim inmiddels een pad aangelegd. De rest zal nog met grind worden opgevuld, zodat de modderpoel daar dan ook verdwenen is. Rest ons nog bij het houthok een muurtje op te trekken, zodat de composthoop (die natuurlijk met zo’n plot behoorlijk fors is) een beetje uit het zicht is. Dan hebben we in feite alles rond het huis helemaal strak, voor zover dat mogelijk is met een leven op de campo.

Gelukkig is het nu weer een aantal dagen droog, zodat de tuin weer een beetje kan opdrogen. Het regenseizoen is nog niet voorbij, dus er komt ongetwijfeld nog wel het nodige water naar beneden. We hopen alleen, dat het dan niet weer weken achter elkaar blijft plensen. Het verveelt wel heel snel. Zeker wanneer je er inmiddels aan gewend bent overdag meestal buiten te leven. Onze honden kunnen tenminste nu ook weer hun energie kwijt.

Voor de Kerst zijn onze nieuwe zonnepanelen geplaatst en is al onze apparatuur op een zeer professionele wijze opnieuw geïnstalleerd. Doordat ook dikkere kabels zijn verwerkt is het laadvermogen aanzienlijk toegenomen (nu totaal 1,5 KW). We hebben dan ook ondanks de vele donkere dagen eigenlijk nauwelijks aanspraak hoeven maken op de generator. Dat is wel een luxe.
Degene, die alles bij ons geïnstalleerd heeft, adviseerde ons niet meer te investeren in alternatieve energie. Het leek hem verstandiger een echt grote generator aan te schaffen, die vanuit huis te bedienen is. Helemaal zonder generator hier leven is een utopie, dus kunnen we beter een zware, redelijk geruisloze en eenvoudig te bedienen generator aanschaffen. Maar voorlopig hebben we daar nog geen haast mee. We redden ons op dit moment prima en we gaan natuurlijk weer de goede tijd in met langere dagen en meer zon.

Onze wasmachine bleek toch na een aantal jaren de generatorstroom niet grappig te vinden en begon kuren te vertonen. Zonder zo’n ding gaat ook niet, dus een nieuwe gekocht. Wie schetst onze verbazing toen we vast stelden, dat we de machine gewoon op de batterijen konden laten lopen. Hij verbruikt nauwelijks energie, zodat zelfs bij bewolkte dagen gewassen kan worden.

Onze Saab staat nog steeds op Nederlands kenteken, dus dat schiet ook nog niet echt op. Volgens de laatste berichten wordt er nu door een technicus uit Sevilla naar gekeken, waarna de auto voor de APK keuring gaat. Wordt vervolgd…..

We hebben inmiddels wel bereikt, dat we nu de beschikking hebben over aluminium gasflessen. Tot dusverre hadden we gasflessen van zwaar metaal, die natuurlijk veel meer wegen. Omdat dit toch een beetje bezwaarlijk werd (we worden ook een dagje ouder), hebben we een verzoek ingediend om over te stappen op deze lichtere flessen. Je houdt het niet voor mogelijk, maar dit proces is uitermate soepel verlopen.
We moesten een daartoe het “certificado de installación” faxen, (zoiets verzin je ook niet meer in deze tijd, maar e-mailen kon niet). Dit officiële goedkeuringsdocument hadden we eerder dit jaar al ontvangen na een controle van al onze gasaansluitingen. Enfin, voor de rest verliep het proces zonder verdere incidenten. Blijkbaar zijn er toch zo af en toe organisaties die wel hun administratie onder controle hebben.

Verder gaat het hier goed. We voelen ons prima gezond en dat is toch het allerbelangrijkste. Wim gaat in februari een paar dagen naar Nederland. De eerste keer sinds tweeëneenhalf jaar. Astrid gaat in maart, o.a. voor de jaarlijkse APK. Ook onze honden en kat lijken kerngezond. Joep is inmiddels een jaar en heeft onlangs zijn eerste muis (of kleine rat) thuis gebracht. We hebben het niet echt bestudeerd. Maar goed, die taak hadden we hem ook toebedacht, dus dat hoort erbij.
De dagen worden weer wat langer en de zon neemt in kracht toe. Als hij schijnt, dan is het ook weer echt genieten. Zelfs de tuin begint al weer een beetje uit te lopen. Helaas hebben we toch twee nachten vorst gehad en waren veel planten weer behoorlijk ingevroren. Gelukkig minder dan vorig jaar, zodat we hopen, dat ze zich wat sneller herstellen. De natuur ziet er weer heel groen uit.

Voordat Wim naar Nederland gaat, moet Astrid zich nog wel bekwamen in houthakken. De kachels moeten natuurlijk blijven branden en daarvoor is wel aanmaakhout nodig. Ze krijgt er vast spierballen van!

Zoals jullie kunnen lezen, vervelen we ons nooit. Ook allerlei kleinere klussen leveren een redelijke dagtaak.