Volop zomer aan de Luz.....

Inmiddels al weer een aantal maanden verstreken sinds ons laatste bericht.

Astrid’s enkel is behoorlijk hersteld, al blijft hij nog dik. Wat er gaat gebeuren met de plaat en de 5 schroeven (aanvankelijk dachten we dat het er drie waren, maar het waren er zes, waarvan er één is verwijderd), weten we nog niet. We gaan het zien. In ieder geval is ze weer mobiel, kan weer auto rijden en weer poetsen. Dat laatste is na de winter ook niet onbelangrijk.

Na een zachte december- en januarimaand, waarin het voorjaar zich direct aandiende, bleek de winter, die begon in februari, erg streng dit jaar. Heel veel vorst (twee weken lang temperaturen van min 4 tot meer, soms zelfs min 8) en erg droog. De tuin ziet er dan ook echt niet meer uit en is vier jaar terug geworpen in de tijd. We hebben al het nodige gesnoeid, maar er moet nog veel werk verzet worden. De meeste planten lopen aan de wortel wel weer uit, maar het is erg moeizaam. Een aantal planten is gewoon kapot.
Gelukkig hebben we wel veel voorjaarsbloeiers, zodat de tuin er nu toch wat vriendelijker gaat uitzien.Het is zo leuk met die voorjaarsbloeiers……, totdat één van de hondjes blijkbaar iets vindt, dat erg interessants daartussen…… Een verwoede graafpartij levert een dramatisch resultaat.

Door de extreme temperaturen van de laatste dagen vraagt de tuin nu wel weer om water. We zullen we deze zomer veel extra werk hebben om de tuin te irrigeren. Onze oude put is slechts voor de helft gevuld en zal niet langer dan tot juli genoeg water hebben voor irrigatie. Dat betekent steeds navullen. Omdat het water in de oude put weg sijpelt, kun je slechts voor één irrigatiebeurt navullen, dus veel extra werk

Onze “getroffen” palm heeft nu weliswaar een nieuwe kern gevormd, maar al het oude blad zal hij verliezen. Het ziet er raar uit. We blijven de palmen behandelen tegen de kevers en larven, maar het is wel eng om die beesten af en toe te zien rondvliegen in de keuken. Ook is het afschuwelijk om te zien, dat hier steeds meer palmen kapot gaan aan deze plaag. De Spanjaarden doen er helaas ook nauwelijks iets aan. Onlangs kregen we een mail uit Portugal met de vraag, hoe de plaag te bestrijden. We hopen, dat we onze palmen kunnen redden, maar een strijd blijft het.

Zes weken in Nederland, grijs en grauw, zo heeft Astrid het ervaren. Wel heel veel liefde en warmte ontvangen van Gretha en Frits. Ze had zich heel veel voorgenomen, maar er blijkt slechts weinig gerealiseerd. Deels ook,omdat Jordy nog wel even naar Spanje wilde en ze dan even op de toko kon passen. Inmiddels 5 jaar weg daar betekende dat toch wel weer even inwerken en “feeling” krijgen. Dat nam natuurlijk ook de nodige tijd in beslag. Toen Jordy en Kim een weekje naar Spanje zijn gegaan, was dat natuurlijk volop werk en geen tijd voor andere dingen. Maar het was wel weer leuk even met wat anders bezig te zijn. En al die andere zaken komen wel weer aan de orde bij een volgend verblijf in Nederland.

Wim had de handen vol aan huis, tuin, beesten en huurders. Hij had uitgerekend een stel van drie vrouwen, die bij aankomst al een probleem hadden, dat ze geen föhn konden gebruiken!!!!! Hoezo, 10 minuten in de wind buiten en het is droog!!!!!!! Enfin, nooit meer gesproken na aankomst en ze zijn met de noorderzon vertrokken. Evenwel zonder betaling van het gebruik van de gaskachel. Natuurlijk hebben wij daarom nog even gevraagd. Het antwoord laat zich raden. Niets had gedeugd; zwembad niet te gebruiken, omdat het was afgedekt (bij 15 graden buitentemperatuur en 10 graden watertemperatuur?????), tuinstoelen waren plakkerig (we hebben veel kurkeiken en die scheiden om deze tijd van het jaar een soort kleefstof af, dus moet je daar even een doekje over halen), etc. etc. en ze zouden bij onze “AGENTUR” wel een klacht indienen. ; Natuurlijk wij een e-mail terug. Ze hebben zich nooit bij ons gemeld met deze bezwaren; dekzeil van het zwembad is eenvoudig te verwijderen; tuinstoelen waren schoon, maar op de natuur hebben we geen invloed. Kortom, we hadden onze eerste ontevreden gasten, wat op zich niet slecht is na 1,5 jaar verhuur. Enfin nooit meer wat gehoord, dus ook dat moet je meemaken.

Ondertussen hadden we nog een huurder, die, hoewel alleen, een groot stroomverbruiker was. Hij heeft het gepresteerd om zich iedere dag te melden met een probleem. TV werkte niet (omdat hij de stroom had uitgeschakeld…..), afstandsbediening werkte niet (reden onbekend….), gaskachel ging iedere keer uit (reden eveneens onbekend…..) TV heef hij zo ongeveer 12 uur per dag aan. Als we dan net een aantal dagen geen zon hebben, komen we natuurlijk in de energieproblemen. Nou vangen we dat wel op met onze batterijlader, maar als je ’s avonds tot 2 uur ’s nachts televisie kijkt en dat ding om 8 uur ’s morgens weer aan zet, dan kun je het risico lopen, dat de batterijen leeg zijn! Kortom, je kunt met een man alleen knap druk zijn om niks. Enfin, zoals gezegd, je moet alles meemaken. We kunnen ook niet zeggen, dat hij klaagt; we vragen ons alleen af, of een vakantiewoning op de campo huren dan wel zo’n goede beslissing is.
In ieder geval denken wij, dat het in de casita prima toeven is voor een fijne vakantie. We hebben deze zomer zelfs een “repeater”.

Helaas is het de afgelopen weken erg rustig met aanvragen, maar de ontwikkelingen in Europa zijn ook niet echt vrolijk. We horen hier ook in de omgeving, dat iedereen steen en been klaagt over het achterblijven van boekingen (hotels en particulieren). Maar goed, al met al mogen we toch nog niet klagen voor dit seizoen.

We zijn volop bezig met snoeien van al het dode hout in de tuin. Niet echt een leuke klus, want er zit weinig groen meer aan. Daarbij komt, dat de winter heel droog is geweest. Vorige week hebben we wel weer behoorlijk wat regen gehad, dus voor de tuin wel leuk en het onkruid laat zich wat makkelijker uittrekken. Een deel van de grote schoonmaak is ook gerealiseerd maar we zijn er nog niet. Dit jaar moet de hele kamer opnieuw worden geschilderd. Dat betekent alles ontruimen en heel veel schilderwerk.

Het weer heeft het hier lang laten afweten. Het was veel te koud voor de tijd van het jaar. Hoewel het al mei was, stookten we nog wel. Voor het eerst, normaal hoefden we na 1 april geen kachel meer aan. De temperaturen bleven laag en zeker met regen voelt dat onbehaaglijk aan. Dit weer nodigt ook niet uit tot schoonmaken en tuinonderhoud. Hoewel er voor de natuur nog wel de nodige regen mag komen, waren wij het wel zat en mocht het zomer worden.

Met ons laatste project, het zwembad, gaat het goed, maar we blijven nog verbeteren. Zo hebben we inmiddels vastgesteld, dat grind rond het zwembad niet zo’n handige is. Inmiddels hebben we het grind direct om het zwembad verwijderd en opgevuld met beton en cement.

In deze periode verliezen de kurkeiken hun blad. Dat is echt hardnekkig blad, dat na een dag naar de bodem zakt en zich slecht laat verwijderen. Toen de jongens hier waren, hebben ze met Wim samen het zwembad afgedekt met een zeildoek.
Dat blad is een drama, maar hoort natuurlijk bij het leven in de natuur. Voor de komst van het zwembad maakten we ons er niet zo druk om, maar nu……. Wim heeft zeker al 50 kruiwagens met blad afgevoerd. Nu is het tijd voor de bloesem en wordt alles geel van het stuifmeel. We lieten het afdekzeil er nog maar even over liggen. De temperaturen nodigden nog niet echt uit tot een duik in het zwembad, alhoewel de folie (zwart van kleur) wel zorgt voor een snelle stijging van de watertemperatuur.

Inmiddels hebben we extreme temperaturen van 37 graden of meer. Die overgang is natuurlijk ook veel te groot om te acclimatiseren, dus dat kost zelfs ons wel wat moeite. Wel was het heel plezierig om het zwembad schoon te maken. We konden het kurkeikenblad verwijderen van de bodem en het grind, dat er toch was ingevallen. Dan is zo’n zwembad (hoewel niet groot) toch wel geweldig. Het is ons wel heel duidelijk, waarom we zelf nooit behoefte hadden aan een zwembad. Heeeeel veel werk voor een paar maanden lol in het jaar. Wim had er sowieso nooit veel behoefte aan. Hoewel nu blijkt……. met de huidige temperaturen vinden wij (zeker ook Wim, hij is nog nooit zo vaak in het water geweest!!!) het toch wel erg luxe om zo’n plonsbad te hebben. Deze zomer beperken we ons nog tot een buitendouche voor in de tuin. Omdat onze vijver lek is, maar het gat er toch al is, overwegen we nu om voor onszelf toch zo’n plonsbad te maken. We weten nu hoe het moet. Voor ons mag het ook wel iets kleiner, want het blijft wel heel veel werk. Omdat onze energie natuurlijk beperkt is, is een zware pomp niet echt een optie, maar die moet wel een beetje “power” hebben om het zand te kunnen uitzuigen. Enfin, zoals al vaker gezegd: “never a dull moment”.

Poetsen van de buitenboel (en de binnenboel, althans buiten de kasten) moet dan ook nog even wachten totdat we het “gestuifmeel” ook weer achter de rug hebben. Op dit moment is alles geel. Gelukkig hebben we goede poetshulp en dat scheelt een stuk. Wel blijf je aan de gang als je hier zo op de campo woont.

Onze Joep laat het afweten met ratten vangen; onze Saab is wederom slachtoffer geworden van rattenvraat aan de kabels. Nu is er weer een hele kabelboom doorgevreten en de kabel van het remvloeistofreservoir is helemaal niet meer terug te vinden. De auto staat inmiddels al weer een paar weken bij de garage. In Nederland mogen ze steenmarters hebben, maar we weten niet wat kwalijker is. Misschien moeten we er toch nog een paar katten bij en dan het liefst een paar grote rooie, zoals onze goede oude Garfield (alhoewel die ook een te goed leven had om iets meer dan af en toe een muisje te vangen)
.
Onze honden doen het prima (maar vangen helaas ook geen ratten). Ze liggen genoeglijk te wachten totdat het bedtijd is, dus daar hebben we ook niet zo veel aan.

We wilden ook nog wat meekrijgen van het motorspektakel in Jerez; een jaarlijks terugkerend evenement. Helaas viel dat door het slechte weer ook letterlijk in het water, dus we moeten het gewoon volgend jaar weer proberen. De Feria in Jerez was rustiger tengevolge van de crisis. We zijn er een middag geweest met vrienden uit Jerez, maar het was eigenlijk veel te warm. Omdat onze Saab nog steeds in “reparatie” is, konden we dit jaar wederom de patiodagen in Cordoba niet bezoeken. We blijven nog genoeg activiteiten over houden voor volgend jaar!

We gaan het zien en we houden jullie op de hoogte!