Time flies when you are having fun........

Al weer bijna een jaar voorbij. Kerst staat voor de deur. We hebben inmiddels natuurlijk ook de kerstboom staan. Met het oog op energiebesparing wilden we onze oeroude, maar nog in prima staat verkerende kerstboomverlichting vervangen door led lampjes. Nou zijn ze hier in Spanje behoorlijk achter met allerlei besparingen, waaronder led verlichting. Dit jaar is het blijkbaar voor het eerst op de markt, maar alleen in fel wit, blauw en gekleurd. De witte bleek toch veel te fel, dus we hebben toch maar weer de oude verlichting genomen. De boom is dan ook weer ouderwets sfeervol. Tot dusverre zijn we door het weer in ieder geval nog niet in kerstsfeer geraakt. We hebben nog steeds fantastisch weer. Stralend blauwe luchten met heel af en toe eens een bewolkte dag met soms een beetje regen. De nachten zijn wel fris en we hebben al twee nachten met 0 graden gehad. Maar met onze twee kachels hebben we binnen nergens last van en is het aangenaam toeven. Het is natuurlijk alleen kritiek voor de tuin.

Dit jaar hebben we ons een heuse Jamon Iberico in huis gehaald. De beste hammen zijn natuurlijk van de varkens, die bijna uitsluitend kurkeikels eet. We hebben ons laten vertellen, dat deze poot van zo’n varken is. Natuurlijk hebben we geproefd en het smaakt inderdaad fantastisch. Deze hammen zijn maanden houdbaar, maar we denken niet, dat we die nodig hebben.

Andalusië gaat blijkbaar ook de kerstsfeer ontdekken, want er wordt steeds meer aan decoratie gedaan hier. Zelfs hebben we dit jaar de eerste “Nordmann” bomen hier ontdekt, alleen schandalig duur.

Hoezo crisis in Spanje! We hebben inmiddels van onze kapster (een Spaanse in Conil) vernomen, dat hoewel Andalusië zwaar lijdt onder de crisis, de mensen hier gewoon blijven kopen en vooral lenen. In Conil is 80% van de bevolking werkeloos; meer landinwaarts als bijvoorbeeld Ronda en Granada ligt dat zelfs op 90%. We merken er weinig van. Nog steeds gloednieuwe grote auto’s, overvolle supermarkten die vervolgens met volbeladen winkelwagens worden verlaten en volop drukte in modewinkels. Leonora, zo heet onze kapster, vertelde dat de mensen hier gewoon de eerste 15 dagen volop kopen en de rest van de maand leven van de restjes, want dan is het geld op. Men verwacht dat hier de crisis nog wel een jaar of 7 aanhoudt. Het verbaast ons niets, eerlijk gezegd.
Ook de huizenprijzen zijn weliswaar gedaald, maar onlangs hoorden we van iemand die woonruimte zocht in Conil, dat een piso (appartement) met een oppervlakte van 34 m2, zonder balkon, zonder blikken of blozen voor 150.000,-- wordt aangeboden. We denken, dat hier het dieptepunt van de crisis nog lang niet bereikt is, maar tsja, wat wil je ook op deze manier. Op de campo zijn we daar redelijk ver van verwijderd, maar je moet wel een beetje in beeld blijven. Nu genoeg over het crisisgeneuzel!

Bij ons op de campo gaat het verder prima. Wel hebben we de nodige problemen gehad met onze “nieuwe” Clio!Om een lang verhaal kort te maken; twee maal was de motor oververhit en spoot het koelwater eruit. Twee maal hebben we de auto met een “grua” (takelwagen) moeten laten afslepen. Hier in Spanje mag je niet zelf slepen en moet je dat laten doen. Zit overigens allemaal wel bij de autoverzekering in. De eerste keer gebeurde dat toen Gretha en Frits nog hier waren. Twee keer omhoog met de Clio Arcos in (en dat is redelijk steil) en dat vond ie niet grappig. Gelukkig kwamen we toen een heel aardige Spaanse buschauffeur tegen. Astrid redt zich behoorlijk met het Spaans, maar telefoneren is toch nog een lastige, zeker als dat ook nog eens in het dialect Andalu is. Hij heeft de verzekering en de grua gebeld voor ons. Overigens verliep dat proces heel soepel, waar we ons natuurlijk over verbaasd hebben. Astrid ging met de grua mee en Wim, Gretha en Frits werden met een taxi keurig naar huis gebracht. De chauffeur van de grua, een zeer sympathieke man, was uiterst spraakzaam en Astrid heeft prima Spaanse les gehad tijdens de rit.
Goed, euvel leek te zijn verholpen, totdat we op een zonnige warme winterdag in Chiclana in de file stonden. Oververhit wederom hebben we het toch nog gered tot de parkeergarage van de supermarkt. Zelfs zijn we erin geslaagd om het ding na de inkopen nog weer de steile helling op te krijgen uit de garage. We kwamen echter niet verder dan Pago del Humo en toen begaf hij het echt. Hoewel een paar aardige Spanjaarden ons nog hulp aanboden, kregen we het ding niet meer aan de praat. Dus wederom de grua erbij gehaald.
Uiteindelijk heeft het 6 weken geduurd, voordat we onze Clio weer terug hadden, maar hij lijkt het nu goed te doen. De voormalige eigenaar heeft overigens 290 euro betaald voor de te vervangen onderdelen, dus eigenlijk nog wel netjes.

Onze goede oude Saab staat nog steeds op Nederlands kenteken. Om een Nederlandse auto op Spaans kenteken te zetten is een behoorlijk drama. Roald is met zijn Saab al zo’n half jaar bezig en het lijkt erop, dat dit nog wel wat meer maandjes gaat duren. We bereiden ons erop voor. Oude auto’s zijn een probleem, want ze hebben geen E-nummer en moeten derhalve technisch compleet opnieuw beschreven worden. Deze “ficha technica” is er inmiddels maar ligt nu bij de Kamer van Koophandel. December is natuurlijk een maand, waarin weinig gebeurt, want dan ligt heel Andalusië op zijn gat met Kerst en jaarwisseling voor de deur. In logge overheidsorganen hier is sowieso geen beweging te krijgen, laat staan met feestdagen en dat zijn er nogal wat hier! Enfin, we rijden nog steeds en we gaan het allemaal wel zien. Tot zover onze auto perikelen.

Dan de heisa rond kadastrale registratie in Spanje. Hoewel ons huis over alle officiële papieren beschikt en keurig geregistreerd is bij de notaris, blijkt communicatie toch een uiterst lastige in Andalusië. We hebben nog nooit een cent belasting betaald. Nu wisten we, dat dit zeker een aantal jaren kon duren. Onlangs kwam onze Oostenrijkse buurvrouw een kijkje nemen op haar grondstuk. Ze vertelde ons, dat ze een aanslag voor onroerend goed belasting had ontvangen, die over de afgelopen twee jaren 8 x hoger bleek te zijn dan de jaren ervoor. Bij nader onderzoek stelde ze vast, dat ze was aangeslagen voor ons huis, dat notabene ook nog over twee verdiepingen zou beschikken. Het grondstuk was echter slechts 1600 m2. E.e.a. was gebaseerd op de registratie bij het kadaster. Uiteraard heeft zij bezwaar aangetekend. Het is echt een aardige buurvrouw, maar onze belasting betalen gaat toch een beetje te ver. Haar grondstuk is opnieuw uitgemeten en deze plattegrond heeft ze samen met haar bezwaarschrift ingediend. Wij op onze beurt hebben ook ons perceel + de daarop aanwezige gebouwen laten uitmeten en natuurlijk aangegeven, dat ons huis slechts een begane grond heeft. Ook wij hebben e.e.a. ingediend bij de gemeente, die vervolgens voor een juiste registratie bij het kadaster zal zorgdragen. Communicatie tussen notarissen en kadaster bestaat hier niet. Omdat noch de gemeente, noch de provincie enig idee heeft van wat er zoal in de afgelopen 15 jaar is gebouwd, blijken ze nu lukraak rekeningen te sturen en wachten gewoon af, hoe de geadresseerden reageren. Op deze manier hopen ze alles in kaart te kunnen brengen. Dankbaar maken ze gebruik van google earth, waar op de laatste beelden ook duidelijk onze plot met huis, garage, pergola en zelfs vijver te zien zijn. De vriendelijke dame bij de gemeente verzekerde ons evenwel, dat we over een juiste registratie zeker binnen een half jaar geen bericht moesten verwachten. Ook dit wachten we weer geduldig af.

Positieve zaken waren er natuurlijk ook zat. Voor zover we met de niet al te vele regen hebben kunnen vaststellen, zijn alle “lekken” gedicht. Los natuurlijk van onze garage, die van een prima pannendak is voorzien, zijn alle overige bijgebouwen voorzien van golfplaten. Ons “schuurtje” is inmiddels omgevormd tot een heuse schuur met twee schappenwanden. We hebben daarmee een gigantische opbergruimte gecreëerd voor al ons tuingereedschap, alle meststoffen en insecticiden, snoeren, kabels, stekkers, toebehoren voor irrigatiesystemen en wat we al zo verzameld hebben in de afgelopen paar jaar. Daarnaast is het ook prima opslagruimte voor “hamstervoorraden” en zo.Met het oog op de komende feestdagen hebben we onze tweede koelkast daar nu ook geplaatst. Kortom, van een hok is het nu een echte schuur geworden.

Het frame voor de nieuwe zonnepanelen ligt inmiddels hier. Dit moet nu in beton verankerd worden, waarna de panelen geplaatst kunnen worden. Aanvankelijk was dit voorzien op het dak van het generatorhok, maar dan had er in ieder geval een kurkeik aan moeten geloven. Dat is natuurlijk een doodzonde (overigens ook verboden) en Jordy kwam met het heldere idee om de panelen te plaatsen op onze parkeerplaats, waar natuurlijk zat ruimte is. Op deze manier sparen we de kurkeik en hebben we niet een aantal zonnepanelen in het directe zicht staan.

Ook een vermeldenswaardig feit is, dat we nu beschikken over een heuse deurbel met intercom. Onze poort ligt op behoorlijke afstand van het woonhuis. We hebben alle kabelloze deurbellen uitgeprobeerd tot op 200 meter, maar zonder effect. Toch dan maar eentje met kabel. De bel was niet zo duur (30 euro); 80 meter kabel is zo ongeveer het dubbele. Maar het werkt prima. Na een fikse regenbui bleek de bel nog niet zo waterdicht dus ook hier hadden we wat aanloopproblemen. Dat euvel is ook verholpen en dat is wel erg handig eigenlijk. Vanaf de poort is het nog een eind lopen naar het huis en zeker als iemand je alleen wat wil vragen of afhalen, dan is het toch makkelijk, dat je je zo even snel kunt melden.

Van onze jongens krijgen we gelukkig alleen maar goede berichten. We missen ze natuurlijk maar als het ze goed gaat, dan moet het voor ons ook goed zijn. Roald wordt steeds drukker met zijn tuinenaanleg en –onderhoud en daarnaast met het project, wat hij samen met een Amerikaans bedrijf heeft opgezet in Murcia voor behandeling van groente en fruit om de houdbaarheid te verlengen. Jordy en Kim hebben inmiddels een koopwoning gevonden in Enschede. Helaas hebben we daar nog geen foto’s van gezien, maar ze zijn alletwee enthousiast, dus dat komt vast goed.
Met Kerst is dat altijd voor ons toch een lastige. We brachten Kerst altijd samen door en nu is dat helaas (nog) niet mogelijk. Roald en Beatriz komen eerste kerstdag vanuit Murcia hier en blijven dan een paar dagen. Omdat wij met ons beestenspul lastig weg kunnen, geen gezamenlijk bezoek van ons aan Nederland. Maar wie weet, vinden we volgend jaar een oppasouder voor ons beestenspul en kunnen we samen weg.

Met onze tuin zijn we natuurlijk altijd druk. Wanneer het vochtiger wordt, groeit het onkruid natuurlijk ook tegen de verdrukking in. Zoals jullie weten hebben we een behoorlijke tuin en daar heeft Wim met name een halve dagtaak aan. Astrid zorgt voor het wieden van het onkruid in de borders en het vegen van de terrassen, Dat laatste is een redelijk ondankbare taak met al die kurkeiken. Ze zijn heel fraai, maar je hebt er het hele jaar troep van. Is het geen blad, dan is het bloesem (is alles geel) en wanneer dat het niet is dan zijn het de eikels. Maar goed, we wilden in de natuur leven, dus we mopperen niet. Dit jaar heeft onze citroenboom, die er al stond toen we het huis kochten, voor het eerst een behoorlijk aantal citroenen voortgebracht.

Tot slot, met onze beesten gaat het ook prima. Sarah blijkt een echte jachthond te zijn. Astrid wilde in het kader van haar “opvoeding” wandelen aan het strand. Ging prima, totdat ze terug liepen naar het huis van een vriendin van haar. Ze liepen langs een boerderij, waar kippen en dat soort spul los liepen. Sarah ging er vandoor als een speer en luisterde uiteraard voor geen meter meer. Astrid op haar meest charmante wijze met de boer gebabbeld en duizend keer excuses aangeboden. Uiteindelijk was Sarah uitgespeeld en kwam met een behoorlijke pluim veren in de bek terug. Goede ervaring….. na het strand steeds aan de riem.

Natuurlijk maken we van deze gelegenheid gebruik jullie allemaal hele fijne, gezellige kerstdagen te wensen en voor het jaar 2010 al het goede in alle opzichten!

Lieve groeten vanuit ons Andalusië, ondanks de vaak niet begrijpelijke mentaliteit toch een aangename plek om te wonen.