Never a dull moment......

Dit zal het laatste bericht worden op waarbenjij.nu
Half augustus eindigt de overeenkomst en we hebben besloten niet opnieuw te verlengen. De reden hiervoor is, dat eigenlijk de grootste klussen hier geklaard zijn, dus het nieuws is niet meer echt schokkend.

Niet dat we zeggen kunnen dat we ons vervelen hier. Er is hier altijd van alles te doen op de campo, dus we kunnen nog wel even een lang verhaal kwijt. Waar we ons de afgelopen periode zoal mee bezig gehouden hebben……
Onze windmolen heeft een zeer degelijke mast gekregen, die waarschijnlijk nu alle stormen kan doorstaan. Het was een hele klus, maar wel noodzakelijk.

Van kennissen konden we een zwembad overnemen. Voorwaarde was wel, dat we het zelf moesten demonteren en het daarmee ontstane gat moesten opvullen. Het was een groot zwembad van 5 x 9 meter. We hebben alle mogelijkheden onderzocht, maar hebben uiteindelijk toch besloten ervan af te zien. Niet alleen omdat het een hele grote klus was, maar ook omdat we veel energie nodig hebben om de pomp te kunnen laten draaien. Dat zou ook een hele investering vragen. Van velen hier hebben we al gehoord, dat je er maar ca. drie maanden plezier van hebt, wat eigenlijk niet opweegt tegen het werk dat het onderhoud met zich mee brengt.

Hier in Andalusië heeft alles veel tijd nodig, maar soms zit het mee. We hebben op een gegeven moment in één ochtend kunnen realiseren, dat ons defecte laadapparaat voor de batterijen werd vervangen door een nieuwe; onze Opel bij de monteur kunnen afleveren om te laten doormeten omdat hij kuren vertoont; daarbij vernomen, dat dit bedrijf ook kan regelen, dat onze Saab op Spaans kenteken wordt gezet (wat ons veel papierwerk en veel rompsplomp bespaart). Dat is wel een bijzondere ervaring.

Het maken van de traje gitana heeft daarentegen vier maanden gevergd. Degene, die Astrid daarbij zou helpen, had vele andere prioriteiten en uiteindelijk heeft Astrid het maar verder helemaal zelf geregeld. Anders had het waarschijnlijk nog een jaar gekost. Mooi is de traje uiteindelijk wel geworden. Wel te laat voor de Feria in Jerez, dus Astrid heeft de traje nog niet kunnen dragen. Nou was een bezoek waarschijnlijk toch niet mogelijk geweest door onze zorg voor Jut en Jul.

De beide hondjes zijn voorspoedig gegroeid en inmiddels is één hondje via bemiddeling naar Duitsland gegaan. De andere, die we Sara gedoopt hebben, is uiteindelijk bij ons gebleven. Door de intensieve zorg is het toch erg moeilijk om zo’n “kindje” los te laten. Wel hopen we dat ons zoiets niet weer overkomt, want het is echt ongelooflijk veel werk. Een beetje spitwerk op internet heeft geleerd, dat ze lijkt op een Weimaraner. We hadden nog nooit van dat ras gehoord, maar het blijkt een Duitse jachthond te zijn. We nemen aan, dat ze niet raszuiver is, anders hadden de eigenaren er beslist veel geld voor gemaakt.

Sara ontpopt zich tot een ware plaaggeest voor onze Joep. Ze sleept hem af en toe aan de oren over het gazon, dus Joep zal moeten leren van zich af te meppen, wat hij tot dusverre nog niet echt doet.
Voor de rest gaat het prima met het beestenspul hier. Ze verdragen elkaar goed. Niet alleen Joep klimt in de kurkeiken, ook Willem vindt het af en toe leuk in de boom te klimmen.

Vanaf half mei is het hier nu echt warm. Te vroeg voor de tijd van het jaar. We hebben tot gisteren wel milde wind gehad, dus eigenlijk was het heel aangenaam. Sinds gisteren hebben we levante, maar tot dusverre nog geen storm. De tuin moet natuurlijk wel bewaterd worden. Dit gebeurde nog met de hand en kostte toch per dag 1,5 uur sproeien. Roald is hier een weekje geweest en heeft ons irrigatiesysteem op orde gemaakt, wat nu natuurlijk veel werk bespaart. Om een beeld te schetsen; er is zo’n 250 meter irrigatiebuis verwerkt. Omdat niet de hele tuin voorzien kon worden van een irrigatiesysteem, moet nog wel een stukje met de hand geïrrigeerd worden, maar dat vergt per dag nog maar een klein half uurtje, dus dat is te doen.

Ook heeft Roald tijdens zijn bezoek aan Cádiz al onze luiken opnieuw gespoten. Wim heeft ze eerst deels geschuurd en vetvrij gemaakt, waarna Roald kon spuiten. Astrid heeft zich gestort op het kwasten van de luikkozijnen. Volgende klus is het sausen van de buitenmuren van het huis, maar dat komt ook in orde.

Uiteindelijk heeft onze generator van “Chinese makelij” het begeven en we wilden er geen geld meer aan uitgeven. We hebben een nieuwe Honda generator gekocht.

We hadden wat problemen met ons watervat op het dak. Vaak zoog de slang lucht aan, waardoor de watertoevoer stagneerde. Ook dat probleem is inmiddels verholpen door de afvoerslang naar het huis te verplaatsen.

Met de laatste meistorm is de controller van de windmolen doorgebrand. Het heeft twee maanden geduurd voordat het ding gerepareerd was, maar uiteindelijk is het systeem sinds twee dagen weer operationeel. Met de levante staat de windmolen op de rem, dus we hebben er nog maar één dag plezier van gehad. Nu hebben we volop zon en dus ook geen gebrek aan energie, zodat we het nog wel even zonder de extra 400 Watt per uur kunnen doen.

Astrid werkt nog steeds de ochtenden bij Laura. De omzetten blijven ook daar helaas achter en dat merkt ze natuurlijk in de provisie. Wel is inmiddels het vaste salaris wat verhoogd, omdat het anders wel erg mager zou zijn. Hoewel de hotels in Novo Sancti Petri vol zijn, geven de gasten veel minder uit in het winkelcentrum. Dus ook hier crisis. Het blijft dus bijzonder toch een baantje te hebben.

Zoals gezegd zal dit het laatste bericht zijn op waarbenjij.nu. We beraden ons nog over een andere wijze van communiceren, bijvoorbeeld op een eigen webpagina, maar dat laten we jullie dan natuurlijk weten.