Eindelijk weer even tijd....

Eindelijk weer even tijd…….

Om te beginnen hopen we natuurlijk, dat iedereen blaakt van gezondheid. Verder willen we natuurlijk iedereen, die ons verblijdt met een kaartje of e-mailtje, hartelijk bedanken. Het is altijd leuk wat te horen. We komen niet zo vaak in het interntcafé, maar Roald checked altijd even onze e-mail (die komt er wat vaker dan wij).

Zoals iedereen inmiddels van ons gewend zal zijn is er weer zo veel gebeurd, dat er niet eerder tijd was om weer eens wat op papier te zetten.
Maar….. Roald is een weekje in Murcia (niet dat we dan direct niet weten wat we zouden moeten doen….) en we kunnen nu een beetje ons eigen tempo bepalen. Dat betekent, dat we in ieder geval een heel klein beetje weekend hebben gehad.

Nadat onze nieuwe badkamer voltooid en in gebruik genomen was, zijn we begonnen met het uitbreken van de oude badkamer. Dat is ook een hele klus gebleken, want we wisten natuurlijk niet waar alle aanvoeren en afvoeren liepen. Dan kom je voor allerlei verrassingen te staan, zoals bijvoorbeeld de aanvoer en afvoer voor de wasmachine, die Roald reeds zo zorgvuldig in de bijkeuken had aangelegd. Om alles goed te kunnen afsluiten, moest dan ook eerst weer voor een nieuwe aanvoer en afvoer voor de wasmachine worden gezorgd. Dat zijn dan extra klussen, die veel tijd vergen. Ook het afsluiten van oude aan- en afvoeren bleek nog wel gecompliceerd. Bovendien, zoals eerder gezegd., is ons huis niet echt met behulp van de waterpas gebouwd, dus veel onregelmatigheden en passen en meten.

De electriciteitsvoorzieningen moesten geheel opnieuw worden aangelegd. Omdat we er een werkplek willen creëren, waar we ook onze computer en onze gigantische sateliettelefoon installatie kwijt kunnen, hadden we nog wel wat stopcontacten nodig.

Uiteindelijk is dat ook allemaal gerealiseerd en kon de kastenwand worden geplaatst. Dat was, zoals gezegd, heel veel passen en meten en uiterst secuur zaagwerk. Maar…. het resultaat mag er zijn en we hebben er enorm veel opbergruimte bij gekregen. Daarna wilde Roald het bureau plaatsen….. Het ging uiteindelijk flink regenen en helaas bleek het dak van de nieuwe aanbouw niet waterdicht. Een enorme tegenvaller. Na zo veel ervaring met dakbouw bleek dit kleine stukje achteraf niet waterdicht. Probleem is waarschijnlijk een grote ruimte onder onze waterton, waar het regenwater zich ophoopt en het feit, dat op dat kleine stukje dak heel veel water wordt verzameld vanaf het grote dak. Roald heeft een aantal verbeteringen aangebracht, op basis waarvan we hopen, dat het nu wel waterdicht is. Omdat het sindsdien niet meer geregend heeft, hebben we dat nog niet kunnen uittesten, dus we hebben het project maar even opgeschort. Wel kon onze gigantische telefooninstallatie nog worden verhuisd, omdat die in het bestaande gedeelte kon worden geïnstalleerd. Alleen onze computer staat nog even op onze slaapkamer.

Tussendoor werd natuurlijk verder gewerkt aan onze nieuwe oprit. Omdat we vonden, dat het allemaal wel erg heavy werd voor Roald hebben we daar maar iemand voor ingehuurd, die onze nieuwe toegang kon bouwen. Het bleek ook nog een heel project.
Zoals op de foto’s te zien is, is het een beste poort geworden, maar ja, je moet rekening houden met vrachtwagens, die de indraai kunnen maken. Nu zullen de bouwactiviteiten op enig moment wel ophouden, maar ja, we hebben wel een beerput, die van tijd tot tijd schoon gemaakt moet worden.
Ook dat is inmiddels weer gebeurd en we hebben een fraaie deksel laten maken voor de afsluiting.

Ook tussentijds werkte Wim gestadig verder aan ons patioterras. Dat is inmiddels ook voltooid en we hebben nu een heuse patio. Dat bleek wel heel plezierig, want we hadden veel levante (zo ongeveer de hele maand februari) en dan zit je daar in ieder geval heel aangenaam. Zoals jullie kunnen zien heeft onze patio een heus naambord (cadeautje van Gretha en Frits).

Volgende klus was de uitbreiding van ons bestaande terras bij de keuken. Omdat we hier de voordeur situeren, vonden we het terras te krap, dus dat wilden we graag royaler maken. Nou, ook dat is uiterst goed gelukt. De honden hebben het dankbaar in gebruik genomen.
Nu moeten we alleen nog een keer op zoek naar een goede voordeur.

Roald’s kamer is inmiddels ook voorzien van een fatsoenlijke kast en de leemte boven het raam is gevuld. Een nieuw sausje en het ziet er weer strak uit.

De gang behoeft nog een sausje, maar daar wordt aan gewerkt. Daarmee zijn alle activiteiten binnenshuis afgerond. Dat betekent, dat er inmiddels weer heel veel gepoetst is om alle bouwgruis het huis uit te krijgen. Jordy komt ons een weekje bezoeken en we wilden natuurlijk graag het huis een beetje schoon en op orde. Dat lijkt aardig gelukt inmiddels en we vinden dat eigenlijk toch ook wel heel plezierig. Beetje “back to normal”.

Dat niet alles even soepeltjes verloopt mag ook duidelijk zijn. We leven immers in Spanje!
Onze dure batterijlader had het begeven tengevolge van kortsluiting en die zijn we na twee maanden lol al weer zo’n 6 weken kwijt!. Vanuit Cádiz naar Alicante via Madrid naar Nederland. Eerst leek het ding gewoon zoek te zijn, maar na veel bellen lijkt het apparaat uiteindelijk naar Nederland te zijn gezonden voor reparatie. Gelukkig hadden we veel zon en heeeeeel veel wind (af en toe te veel voor onze windmolen, zodat we die niet konden gebruiken). Maar zo af en toe overkwam het ons, dat de batterijen het even niet meer konden trekken en er de brui aan gaven.

Helaas constateerden wij afgelopen vrijdagavond dat ons fonteintje in de badkamer een lek heeft bij de kraanaansluiting (net nadat Roald voor een week naar Murcia vertrokken was). Dat betekent, dat we in ieder geval wat tegelbreekwerk moeten doen om het euvel te verhelpen.
Dit zijn zo van die tegenslagen, waar we natuurlijk met z’n allen niet echt vrolijk van worden, maar we hebben al van iedereen vernomen, dat we een jaar de tijd zullen moeten nemen om daarmee om te gaan en je weg erin te vinden. En de ene dag kun je er natuurlijk ook beter tegen dan de andere.

Het positieve is, dat we in ieder geval al een paar weken een lentegevoel hebben. De regen is uiterst spaarzaam (wat voor het land niet goed is, maar ons natuurlijk wel even past zo’n eerste jaar) en de temperatuur is uiterst aangenaam (zo tussen de 20 en 25 graden). De vogels fluiten fantastisch en de tuin ligt er fraai bij. Wij hebben (ook tussendoor) het nodige gedaan aan aanplant van ons gazon. Hoewel het redelijk groen is vanwege het onkruid, zal uiteindelijk het gras gaan overheersen, maar dat kost even tijd

De verwachting is, dat in maart alle grote projecten even op een wat lager pitje zullen komen. Roald, Jordy en Beatriz zijn gestart met een huizenverkooptraject voor de oom van Beatriz. Daarvoor zullen natuurlijk een aantal activiteiten worden ontwikkeld en eind maart gaan ze zich presenteren op een beurs in Nederland. Het betreft hier huizen in Murcia, zowel als vaste woning of als vakantiewoning. We gaan zien wat het wordt.

Zoals gezegd, komt Jordy eind deze week deze kant op. Hij gaat dan eerst op verkenning in Murcia en komt zaterdag met Roald naar Cádiz. We verheugen er ons natuurlijk op om hem weer te zien en Jordy is ongetwijfeld benieuwd naar al onze vorderingen. Hopelijk blijft het weer nog even goed, zodat hij er ook lol van kan hebben.

Het weer is hier zo fraai, dat we afgelopen zondag in een hemmetje met de honden een eind gewandeld hebben langs het strand. Eigenlijk wilden we tapas eten in Conil, maar daar bleek een enorme motorhappening te zijn, dus daar hingen ze met de benen uit. Geen tafeltje meer vrij. Motorrijden is er voor Astrid nog even niet bij. Afgezien van het tijdgebrek moet de motor ook nog op Spaans kenteken worden gezet. Het weer is in ieder geval er wel naar.

Hoewel we weinig vrije tijd hebben, komen we toch ook heel leuke mensen tegen hier. We proberen dat eigenlijk zo veel mogelijk in het Spaanse te zoeken, maar dat is niet eenvoudig. Toch hebben we een heel leuk stel ontmoet.

Zij is Spaanse en hij is Duitser (uiteraard!), maar we spreken dan Spaans en soms Engels, want zij spreekt geen Duits. Dat is natuurlijk wel erg goed voor de oefening.

We weten nog niet of we dit jaar nog enige “werkactiviteit” zullen ontplooien, want er moet nog zo veel gebeuren. We zien het wel en anders wordt het volgend jaar wel ergens wat.
Dat lijkt ook beter, want dan hebben we in ieder geval tijd om een beetje te onze draai te vinden na alle hectic en natuurlijk zal ons Spaans in die tijd ook beter worden.

Vaker schrijven lijkt een goede, want we weten niet of we wel van alle activiteiten verslag hebben gedaan. Er gebeurt hier zo veel, dat we het zelf allemaal niet meer kunnen bijbenen af en toe.

Met onze Willem en Kees gaat het prima. Ze kunnen het uiterst goed vinden met elkaar. Willem groeit niet meer, maar Kees lijkt nog wel wat groter te willen worden. Het zijn twee totaal verschillende hondjes. Kees is meer de goedzak van het stel en als Willem het op z’n heupen krijgt, zoekt Kees zijn heil bij ons. Maar het is gezellig met die twee.