Gelukkig 2012 en wij hadden een witte Kerst

Na ons laatste verslag hebben we nog even mogen genieten met ons beestenspul van de rust en de aangename temperaturen op het strand. Willem en Kees vinden dat helemaal geweldig, maar Sarah…. We vrezen dat het nooit een strandhond zal worden.

De wonderen zijn de wereld niet uit….. Astrid heeft zich op het in aanleg zijnde terras bij het zwembad verstapt. Dat deed erg zeer en direct bleek ook, dat lopen niet meer ging. Kruipen was de enige optie, maar ook dat was niet mogelijk vanwege de pijn. Omdat Wim zich afvroeg waar ze bleef en maar eens poolshoogte ging nemen, vond hij haar halverwege het zwembad en ons huis. Omdat de eerste conclusie was, dat de enkel in ieder geval gebroken was, leek de beste optie Astrid in de kruiwagen te hijsen en direct in de auto naar het ziekenhuis te gaan. Daar tussen 20.00 en 20.30 uur aangekomen met helse pijnen (puffen net als bij weeën….) werd na consult met (zoals wij veronderstellen) de geneesheer/directeur besloten om direct om 22.00 uur te opereren. Heeft ongeveer 2,5 uur geduurd. Toen Astrid om ca. 01.00 uur weer op haar kamer kwam, was in ieder geval de pijn een stuk minder. Verder weinig meer meegekregen na de narcose.

De volgende dag hoorden we van de behandelend arts, dat de enkel flink gebroken was, maar ook uit de kom geschoten was. Het spul is weer op zijn plaats gezet en de botten zijn met drie schroeven vastgezet. Dus poot twee weken in half gips, omdat de wond controleerbaar moest zijn. Dat is ook niet fijn, want de enkel heeft onvoldoende steun aan dat halve gips. Na twee weken mochten de hechtingen (16 stuks) eruit. Overigens ook erg pijnlijk!!!! En kwam het definitieve gips erom. Niet dat je daar erg vrolijk van wordt, want je mag en kan helemaal niks.
Wel hadden we een witte (gips) Kerst en Jaarwisseling,

Gelukkig hadden Conny en Victor nog een oude rolstoel staan, die vervolgens door Wim en Victor van de ontbrekende zitting is voorzien. Met krukken rondlopen is het ook niet echt. Iedereen die daar ooit ervaring mee heeft opgedaan, zal dit beamen. Overigens is ons huis natuurlijk niet echt rolstoelvriendelijk en ook niet krukvriendelijk. Wim heeft de afgelopen weken behoorlijk wat geduwd, getrokken en gesleept met dat ding. Gelukkig weegt Astrid niet meer dan 53 kg., dus het is nog te doen, maar vermoeiend en onhandig is het zeker.
Daarbij komt, dat Astrid niet bepaald het type is, dat graag afhankelijk is van anderen en zo’n situatie komt haar humeur zeker niet ten goede, wat het voor Wim ook niet altijd even makkelijk maakt. Enfin, we proberen er ons doorheen te slaan. Gelukkig hadden we wel net voordat de ellende over ons heen kwam een hulp voor de huishouding gevonden. We kregen immers met de Kerst nog gasten en met zo’n poot kun je dus echt niks. Onze LOLA heeft ons echt uit de brand geholpen en de casita was echt schoon!

Ok waarom zo uitvoerig over zo’n lastig voorval… We kregen er veel vragen over en dit is makkelijker om iedereen te informeren! Wim heeft dit jaar voor het eerst sinds 37 jaar de kerstboom moeten optuigen, ook niet echt zijn hobby, maar hij heeft het zeker niet slecht gedaan!
Het zwembad is inmiddels klaar en zoals jullie kunnen zien, ziet het er niet onaardig uit.

Voor de Kerst konden we in ieder geval foto´s op de FEWO site plaatsen en we hebben ook inmiddels weer de eerste boekingen voor het komend jaar binnen. Is toch belangrijk voor ons!

De Kerstdagen hebben we in rust doorgebracht. De eerste dag bij vrienden in Jerez gegourmet (sja hoe zeg je dat in Nederlands). Eigenlijk kwamen Roald en Beatríz ieder jaar met de Kerst, maar die willen graag komend jaar naar Indonesië met vakantie en in Spanje krijg je geen drie weken aaneengesloten vakantie. Voor minder dan drie weken wilde Roald niet naar Indonesië, dus overleg met de baas van Bea…… Nou het kon, bij hoge uitzondering, maar de rest van 2011 dus geen vakantie meer….! Je snapt het af en toe echt niet….. Eén en al fiëstas en uitbuikdagen, maar gewoon vakantie (waarbij je dan bereid bent om je uitbuikdagen in te leveren……. Echt een oneerbaar voorstel.

Nou mist Astrid nogal haar kinderen (iets wat ze nooit had verwacht!!!!!), dus het was toch wel even wennen om opeens geen van beide zonen te hebben aan de Kerstdis. Van Jordy wisten we dat hij Kerst in Spanje niet echt leuk vindt en van Roald en Beatríz weten we dat ze komen als het kan. Ok dit jaar dus zonder kinderen en dan is je familie opeens erg klein!

Na de eerst Kerstdag, die dus wel geslaagd was, bleek opeens tijdens de voorbereidingen, die Wim voor het tweede Kerstdiner wilde maken met de hertenbiefstuk, dat de afvoer van de gootsteen in de keuken spontaan ergens losgeschoten was en stond de keuken blank! Nou ok, Wim had nog een adres van een prima restaurant, waar we uiteindelijk super gegeten hebben. Zeker voor herhaling vatbaar!!!! Misschien een leuke uitdaging voor onze jongens om toch maar weer eens naar de Luz te komen met de Kerst.

Astrid had voor de Kerstdagen nog graag een bezoek gebracht aan Murcia. Vliegen kan heel goedkoop dus ze zag het helemaal zitten…… ware het niet, dat ze haar enkel brak, dus feest ging niet door! Hopelijk gaat het lukken voordat Roald en Beatríz naar Indonesië gaan en ze misschien vanuit Alicante door kan vliegen naar Nederland voor de APK.

Nou moeten we wel helaas melden, dat onze jaarwisseling heel triest en droevig was. We kregen op Oudejaarsdag een mail van Ilse (de dochter van Gerda en Theo) Voor degenen die ons echt kennen, is bekend dat Gerda meer dan 15 jaar onze steun en toeverlaat is geweest bij de opvoeding van onze kinderen en de huishouding, wanneer Astrid aan het werk was. We hadden wel vernomen dat het na een eerdere operatie (met uiteindelijk een stoma) eigenlijk wel goed leek te gaan. Helaas hoorden we een maand of twee geleden, dat het tegendeel waar was…… Astrid had gehoopt Gerda nog te kunnen bezoeken in februari , maar het mocht helaas niet zo zijn. Ze is op 30 december overleden. Voor ons is dit echt wel het verlies van een familielid, want dat was ze voor ons….., meer dan we iemand kunnen vertellen. Astrid is niet zo zwaar op de hand over het algemeen, maar ze heeft veel traantjes gelaten.

Helaas blijken deze dingen vaak rond deze dagen te gebeuren. Een telefoontje van Astrid’s nicht uit Zuid Afrika bracht het nieuws, dat haar en Astrid’s neef in de Kerstnacht op 72 jarige leeftijd plotseling tijdens zijn slaap in ingeslapen. Nou is dit de mooiste dood, die je een dierbare kunt wensen, maar voor de nabestaanden niet minder hard.

Goed, Nieuwjaarsdag moesten we er ook wel even uit en gelukkig hebben we super weer hier. Strak blauwe luchten; overdag zo’n 18 tot 20 graden. Ok ’s nachts koud tot vriespunt, maar je kunt niet alles hebben.

We hebben de afgelopen week ook best veel rond gereden. Astrid moet eruit en als ze niet zelf kan rijden, dan moet Wim natuurlijk wel mee. Maar we hebben weer veel heel mooie plekken ontdekt aan de Luz (getuige de foto’s) Zeg in ieder geval niet dat je Spanje kent, als je de Costa de la Luz nog niet gezien hebt!!! Niet te vergelijken met enige andere costa in Spanje (Sorry voor al die mensen die de Costa de la Luz nog niet kennen en van mening zijn dat ze SPANJE kennen.)

We houden niet van stierengevechten en hebben ook nog nooit één bezocht. Om de traditie kun je evenwel niet heen. Bij ons bijna om de hoek bevindt zich een fokkerij van vechtstieren, die in ieder geval in Spanje wereldberoemd is. Er is een wezenlijk verschil tussen Bravos (voor de consumptie) en vechtstieren. De enige overeenkomst is, dat beide soorten echt goed verzorgd worden.

Ok,oliebollen en appelflappen bakken zat er niet in, maar wel een soort appelbeignets in bladerdeeg, een zalmsalade en een prima kippensoep (of is het kippesoep). Allemaal wel lastig maken op één poot en de andere steunend op de rolstoel. Voor de rest hebben we genoten van Cirque du Soleil (Astrid’s favoriet), Paul de Leeuw en Youp van ’t Hek.
Helaas heeft Astrid door een storing met de afstandsbediening de uitzending van Hans Liberg gemist, wat uiteraard een hele slechte uitwerking heeft gehad op haar toch al niet al te beste humeur.

Surprise!!!!! Wat we nog niet wisten, is dat 28 december in Spanje gelijk staat aan 1 april (grap). Nou dat vergeten we nooit meer. Beatríz belde tijdens onze Kerstmaaltijd met de mededeling dat ze zwanger was; Astrid meteen laaiend enthousiast; of ze zich wel goed voelde en hoe het ging en wanneer het zou komen. Helaas….. het bleek een grapje te zijn maar dan realiseer je je opeens wel, dat zo’n bericht toch iets met je doet! Misschien toch verkassen naar Murcia, wat Roald en Beatríz al een tijdje roepen…….. Enfin, we gaan het zien……

Onze Nederlandse gasten (overigens de eersten) hebben hier in ieder geval heel tevreden de Kerstdagen en jaarwisseling doorgebracht. Voor het merendeel in Chiclana bij haar ouders. Maar het weer was super met strakblauwe luchten. We hopen, dat dit weer een goede reclame geeft in Nederland. Het was ook een heel leuk stel en dat soort mensen zie je graag terug komen.

Ok, zoals gezegd, de nachten zijn fris. Een paar graden nachtvorst hebben we inmiddels ook gehad, maar het lijkt erop, dat onze winterbloeiers het nog even overleven. We maken foto’s en die zullen we jullie bij een volgend bericht zeker niet onthouden.
Herhaalde beste wensen voor 2012 en we houden jullie op de hoogte van ons wel- en weebevinden.